Onte publiquei en educacontic.es un artigo de opinión sobre as normativas de prohibición dos dispositivos electrónicos nos centros educativos. Hei de dicir que estas reflexións foron expostas no meu centro a principio de curso, e que pouco conseguín. De tódolos xeitos, quero compartilas coa comunidade educativa e contribuír con elas ao debate.
No meu centro boto moito en falta algunha intervención educativa que promova o correcto uso da tecnoloxía móbil e de Internet, incidindo especialmente nas cuestións éticas relativas ao seu uso. Vexo no alumnado pouca consciencia sobre o público e o privado, do que é aberto e do que é pechado en Internet, e cómpre o coñecemento dos dereitos das persoas ao honor, á intimidade, á propia imaxe, ao segredo das comunicacións e á protección de datos, e tamén cómpre aprender a protexerse fronte ás posibles agresións. Prohibindo ao alumnado sacar do peto un aparello electrónico non se consegue educación ao respecto, e tampouco vexo compatible unha intervención educativa neste sentido baixo unha normativa prohibitiva e unha mensaxe antitecnolóxica.
Guste ou non, hai unha realidade: a gran maioría do alumnado, especialmente nos cursos superiores, ten un smartphone con acceso a Internet. Ou asumimos esta realidade aproveitándoa educativamente, ou negámola prohibindo completamente o seu uso sexa cal sexa o contexto. Eu opto pola primeira opción, pero non depende só de min.
Supoño que non serei eu quen faga cambiar a opinión da xente. Xa se encargará a propia realidade cando non quede máis remedio que aceptala. Iso si, cando isto se acepte xa será tarde, e haberá novas tecnoloxías que á súa vez se prohiban, volvendo a repetirse a mesma historia nos centros de ensino, que funcionan sempre anos por detrás do mundo real. Sobre isto vén a conto a viñeta “Eran tempos difíciles” que vin hoxe en Microsiervos:
