Obsolescencia programada. Mercar-Tirar-Mercar

Nesta época de consumismo desmedido cómpre unha reflexión acerca da curta vida útil dos produtos que consumimos. Lámpadas que se funden, baterías que morren despois dun meses, impresoras que duran un número determinado de impresións, ordenadores e teléfonos que en pouco tempo nos parecen anticuados, electrodomésticos que non teñen parafusos para poder abrilos e reparalos, … Como é posible que os produtos duren cada vez menos ou que non sexa posible arranxalos?

A clave témola neste documental que me pasou Reyes Montero: Obsolescencia programada, ou como a industria se esforza en limitar conscientemente a vida útil dos produtos ao servizo da economía.

[Fabricados para no durar (Comprar, tirar, comprar) from ATTAC.TV on Vimeo.] [RTVE: Comprar, tirar, comprar]

Non é a primeira vez que tocamos aquí este tema. Aquí tedes algúns artigos máis:


4 comentarios en “Obsolescencia programada. Mercar-Tirar-Mercar”

  1. Cosas como esta pasan cuando se anteponen criterios económicos a los criterios tecnológicos. (si te fijas, cuando habla del nacimiento del concepto de obsolescencia programada se comenta que muchos ingenieros estaban totalmente en contra de tal medida)

    Otro concepto interesantísimo es la obsolescencia percibida, que es aquella que vemos “a golpe de ojo” cuando alguien lleva algo funcional, pero pasado de moda, por ejemplo unos walkman de cassete :D

    Responder
  2. Mi caso de la semana pasada: Lavavajillas indesit pequeño (coste: 300€) de 3 años de vida y una reparación(mentira, sustitución de la bomba, ahora ya no se repara nada) a sus espaldas de 200€.
    Se vuelve a estropear, no traga.
    Manual de averías:
    Paso 1: (Yo) Llamar técnico
    Paso 2: (técnico) Hoy por la tarde estoy ahí!!!
    Paso 3: (Yo) Tarde perdida esperando a técnico.
    Paso 4: (técnico a los 2 días) Qué si te viene bien hoy a las 14.30h?
    Paso 5: (Yo)Pues no, pero como eres Dios…adelante!!!
    Paso 6: técnico después de 1 hora en casa y dejar el suelo de la cocina fet un merder, detecta problema.
    Paso 7: (técnico) Es el motor…..(silencio) (El ambiente se podía cortar con un cuchillo de bebé.)
    Paso 8: (Yo) Cuánto?
    Paso 9: (técnico) buffff, Pues motor 80 + venir está tarde por que no lo tengo aquí 50 de mano de obra + 30 de desplazamiento + (éstos ya no me los quita nadie) 50 por la hora de hoy + 30 por desplazamiento de hoy.
    Paso 10: (Yo pensando) 240 € por lavavajillas de 300€ con muesca de 200€.
    Paso 11: (Yo) Anda y vete pá tu casa!!!
    Paso 12: Compro lavavajillas grande de 390€ muy a mi pesar.

    Ahora lo pienso y me da mucha rabia, ya que tal vez en un desguace hubiera encontrado ese motor por 5 chavos, pero me parece que al menos en caliente no tuve otra opción.

    Para compensar me he arreglado hoy la persiana de cable que se había estropeado, a partir de ahora mi lema será pensar antes de llamar y sobre todo nunca mais Servicio Técnico!!!.

    Responder

Deixa una resposta a María L Cancelar a resposta