Low-Tech Factory. Repensando a fabricación.

Teño que recoñecer que sinto unha especial debilidade polas máquinas absurdas e improdutivas que teñen como única finalidade a intervención artística e invitar á reflexión.

Grazas a designboom.com descubrín o traballo do grupo “Low-Tech Factory” formado por estudantes de Deseño Industrial de ECAL/University of Art and Design Lausanne.

Mediante unha serie de máquinas reinterpretan e exploran os procesos de fabricación de diversos produtos, experimentando técnicas de moldeado, termoconformado ou punto para a fabricación de gorros, bolsos, lámpadas, … e incluso flocos de millo. Non son máquinas produtivas que sirvan para instalarse en grandes fábricas, desde logo, a idea é recrear e valorar o proceso polo que se crea un produto, retardar o proceso de fabricación para que se converta nun espectáculo que poda ser apreciado e recoñecido.

Unha das obras é a máquina de flocos de millo, que produce unha única “palomita” cada vez. Un proceso que xeralmente se produce en masa é illado para que se converta nun espectáculo, producindo unha satisfacción visual e gastronómica.

[ECAL Low-Tech Factory/Oncle Sam from ECAL on Vimeo.]

Outro curioso traballo é a randeeira-tecedeira. Ao balancearse móvense unha serie de engrenaxes que poñen o equipo de tecer a funcionar, e pouco a pouco vai facéndose un gorro de la.

[ECAL Low-Tech Factory/Rocking-Knit from ECAL on Vimeo.]

Se che interesa a arte da fabricación improdutiva, neste vídeo podedes ver outros traballos de ECAL Low-Tech Factory:

[ECAL Low-Tech Factory from ECAL on Vimeo.]


Museo dos obxectos obsoletos

Curiosa canle de youtube que descubrín grazas a @iulium18:
The Museum Of Obsolete Objects.

Pertence á empresa de deseño alemá Jung von Matt, e presenta unha serie de obxectos xa en desuso dos que podemos ver o ano de creación, o ano en que se deixou de usar e un vídeo no que se mostra o seu funcionamento.
Se queremos, podemos propoñer a inclusión doutros obxectos deixando unha suxestión nos comentarios.

Incluso atrévense a prognosticar o ano da morte dalgún obxecto que aínda usamos, como o rato de ordenador: morrerá, segundo eles, no 2015!

Atrevédesvos a por a data de morte dos obxectos que máis usades hoxe en día? Que haberá no seu lugar?


Solución para aforrar enerxía eléctrica

Xa sabedes que subiu o recibo da electricidade, así que hai que ter coidado e non acender máis luces das necesarias.

Josselin Zaïgouche preséntanos unha solución eficaz para non caer na tentación: switch me :-)

switchme.jpg

Xa sabedes, pensádeo ben antes de premer no interruptor, que pagar a factura doe.

(Visto en inspire me now)


V-Tape. Solución para a cinta adhesiva

Quen non se puxo algunha vez dos nervos por non atopar o comezo da cinta adhesiva?

Zhichuan Tang propón unha sinxela solución: Un corte en V e xa está. Non precisamos tesoiras para cortar e sempre teremos o comezo a man.

v-tape.jpg

Eu faríalle dous ou tres cortes en V para que non quedasen os anacos de cinta tan longos, pero a idea é moi boa. Tan simple e a ninguén se lle ocorreu ata agora.

(Visto en noquedanblogs.com)


O tren que non para

Entre os maiores problemas que teñen os trens de alta velocidade atopamos a demora producida nas paradas intermedias que alongan o tempo da viaxe e o gasto enerxético na deceleración e aceleración do tren en cada estación.

Co fin de reducir o tempo e o gasto enerxético, o deseñador chinés Chen Jianjun presenta unha solución enxeñosa: que o tren non se deteña. A idea é introducir unhas cabinas que se acoplan e desacoplan ao tren cada vez que pasa por unha estación.

Cando chegas á estación hai que subirse a unha cabina. No intre en que o tren pasa pola estación a cabina previamente acelerada acoplarase ao tren e tranquilamente os pasaxeiros poderán ir acomodándose no interior.

Para baixarse do tren hai que subirse na cabina que leva acoplada, e cando pasa pola estación só ten que desenganchala para que os pasaxeiros baixen dela.


[youtube: The train that never stops at a station]

En resumo, cada vez que o tren pasa por unha estación solta unha cabina cos pasaxeiros que queren baixar e recolle outra cos que queren subir, e dese xeito o tren nunca para, aforrando tempo e enerxía.

Calcúlase que con este sistema o tren que une Pekín con Guangzhou, separadas 2.475 kilómetros e con 30 paradas intermedias, reduciría dúas horas e media o seu percorrido.

(Vía: un correo do meu pai)